ชวนไปหนาวกันดีกว่า

    เมื่อวานมีนัดกับหมอฟันอีกรอบเพื่อไปตรวจฟันที่ถอนว่ามีปัญหาอะไร ไปถึงก็คุยกับผู้ช่วยสาวสวยคนเดิม เราก็รีบบอกเขาว่ามีปัญหาเรื่องขากรรไกร เวลาอ้าปากยังปวดๆ อยู่เคี้ยวก็ยังไม่สะดวกดีอยากได้ยาช่วย เพราะยาที่ให้ไปคราวก่อนหมดแล้ว เธอก็บอกได้ๆ สักพักเธอกลับมาบอกว่าหมอคนที่ดูแลเราเขาไม่อยู่มีแต่หมออีกคนที่จะมาตรวจแทน เราก็ไม่ว่าไร
     สักพักหมอเข้ามาอยากจะบอกว่าขอหมอคนเก่ากลับมาได้ไหม คนเก่ายังดูอารมณ์ดี ขี้เล่น พูดจายิ้มแย้มแจ่มใส แถมยังหนุ่มกว่า แต่หมอคนนี้มามาดนิ่งๆ แบบคนมีอายุแล้วง่ะ คือหนูกลัววววววววว บรรยากาศจากที่สดใสกลายเป็นหดหู่ลงทันทีอันนี้คิดเอาเองนะ  แบบเวอร์นะคะ
     แล้วหมอก็ถามว่าเป็นไงมั้ง เราก็บอกไปว่าว่ายังปวดเวลาอ้าปาก กับเคี้ยวและชี้ๆ ตรงขากรรไกร หรือกรามนี่แหละให้หมอดู หมอก็บอกว่างั้นก็อ้าปากแบบไม่ต้องกว้างมากนัก แล้วก็เอาเครื่องมือส่องดูได้สักสองนาทีได้มั้ง  แกก็บอกว่าแผลดีแล้ว ไหมละลายแล้ว (ไอ้คำว่าไหมละลายนี่ฟังไม่รู้เรื่อง) ต้องถามย้ำอีกที จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้เรื่องอีกนั่นแหละว่าศัพท์มันว่าอะไร แต่ก็ถามเขาว่าใช่ไอ้ที่เขาเย็บไว้ข้างในใช่ปะ ผู้่ช่วยก็บอกว่าใช่ it gone เราก็ถึงบางอ้อ
      แล้วเรื่องยาหมอก็บอกว่ายากินยาตัวนั้นเลย กลัวมีปัญหาเรื่องกระเพาะ บอกให้ไปซื้อ Advil มากินแทนจะช่วยได้ เราก็เยส โน โอเค ตามประสาเอ๋อๆ นั่นแหละ ส่วนเรื่องอาหารก็ให้กินอาหารอ่อนๆ หรือพวกอาหารไดเอท ซึ่งนั่นคงไม่ใช่หนูแน่นอน เพราะอดอยากมานานยังไงวันนี้ต้องต้มเฝอกินให้ได้ ไม่งั้นคงเสี้ยนตายคาบ้าน หลังจากหมอออกไปผู้ช่วยก็บอกว่าฟันเรายังมีปัญหาบางซี่แต่ไม่เยอะ คือมันผุนิดหน่อย และต้องมาคลีนเผื่อความสะอาดของช่องปาก  เขาถามว่าจะนัดเลยไหมเราก็บอกไปว่าให้หายจากตรงนี้ก่อนแล้วกัน  เดี๋ยวจะให้สามีโทรมานัดอีกที ตอนนี้ยังไม่พร้อม เขาก็บอกได้ไม่มีปัญหาและบอกว่ากลับบ้านได้แล้ว ไม่ชาร์ทค่าตรวจสำหรับวันนี้  เราก็เลยเดินออกไปหาคุณสามีที่นั่งรออยู่ข้างนอก
      พอเสร็จจากตรงนี้ก็เห็นว่าแดดกำลังดี  แม้จะหนาวมากกกกกกก เลยบอกคุณสามีว่าพาลูกๆ ไปเที่ยวดีไหม จริงๆ แล้วแม่มันแรดอยากเที่ยวเองนะแต่อ้างลูก  คุณสามีก็เลยพาออกไปขับรถเล่นริมทะเล ขอบอกว่าหนาวสุดๆ เพราะไม่ได้เตรียมถุงมือกันมา แค่จับกล้องได้สองนาทีก็ต้องรีบเอามือซุกกระเป๋าแล้ว

ตากล้องกระจำตัว ประจำใจ อิอิ

ตัวนี้ลูกสาวสุดสวย กลมเหมือนแม่

นี่ลูกชายสุดหล่อประจำบ้าน

ขากลับบ้าน มูสมาเดินหาอาหารในเมือง