ชีวิตหมูกับผัก ตอนที่ 1

     หลังจากที่ชีวิตว่างงานเป็นมานาน จนรากเริ่มงอก สันหลังเริ่มยาวตอนนี้ก็ได้เริ่มทำงานจริงจังเสียทีกับประเทศที่ไม่คุ้นเคยเท่าไหร่นัก และแล้วชีวิตสาวแบกผักที่ทั้งทรหด และอึด (จริงๆ ค่อนข้างบอบบาง) ก็ได้เร่ิมขึ้น
     งานที่ทำก็ไม่มีไรมากแค่เอาผักจากลังที่บินมาไกล แพคใส่ถุงให้เรียบร้อยและดูดีสุดๆ เท่าที่จะทำได้ และเอาไปวางหน้าร้าน แต่ว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้นสิเพราะผักบางอย่างมันแสนจะบอบบางและมาไกลหลายวันกว่าจะถึงสภาพเลยทั้งโทรมและบอบช้ำ การจะทำให้ดูดีได้มันยากและใช้เวลามาก  แต่เวลาเรามีจำกัดเพราะลูกค้าไม่รู้ว่ามาจากไหนต่างต้องการผักๆ ๆ ๆ จนคนแพคแทบจะหัวหมุนไปตามๆ กัน บางวันผักเป็นสิบๆ ลังวางเรียงข้างตัวเพราะไม่รู้จะแพคอันไหนก่อน งานนี้เทคนิคใครเทคนิคมันเอาแค่มีผักวางบนชั้นครบก็พอ  ส่วนจะทำยังไงกับผักที่เหลือก็ค่อยว่ากันอีกที
       ต่อมาก็เรื่องของเจ้านายที่เป็นคนจีน  แค่บอกว่าคนจีนหลายคนก็คงทำหน้ากลัวแล้วถึงกิตติศัพท์ความร้ายกาจ  แต่ขอบอกว่าเจ้านายที่ร้านช่างเป็นคนดีเหลือเกิน  ไม่เคยดุด่าลูกน้อง งานไม่ทันก็ทำเองหมด แล้วก็เดินบ่นออกไปเงียบๆ ตามประสาของแก :)  อันนี้ชอบเพราะแกไม่บ่นเราแกบ่นตัวแกเอง อิอิ
      เวลาผักที่ส่งมาสภาพไม่ดี  น้องเมียของเจ้านายมาเห็นเธอจะบ่นใส่เจ้านายทันที เพราะมันเสียเวลาแพค บางทีก็ต้องทิ้งเป็นลังๆ เจ้านายก็จะเดินจากไปเงียบๆ ไม่พูดไรเวลาโดนบ่นใส่
      หลังจากเจ้านายก็มาเพื่อนร่วมงาน  เป็นสามหนุ่มสามมุม  คนแรกเป็นหนุ่มฟิิลิปปินส์ชื่อโรเอล คนนี้เด็กเจ้านายดังนั้นเราเลยต้องดีกับเขาหน่อย แต่จริงๆ หนุ่มนี่ไม่มีไรหรอก ชอบเอาขนมมาให้กินถือว่าเป็นความดีอย่างใหญ่หลวง เพราะบางทีหิวก็ได้ขนมจากหนุ่มแก้หิว
       อีกคนชื่อดาร์วิล  ตอนแรกฟังไม่ชัดเรียก "ดอเวล" มาหลายวันจนหนุ่มบอกว่าชั้นไม่ได้ชื่อนั้น ชั้นชื่อดาร์วิล เราก็อ๋อออออออ แต่ทุกคนในร้านเรียกว่า "อังเคิล" เพราะหนุ่มคนนี้เป็นญาติกับโรเอล แต่ว่าสองคนอายุเท่ากันยี่สิบกว่าๆ แต่ตามศักดิ์เป็นอา หรือลุงนี่แหละ คนนี้จะดีตรงไม่ค่อยพูดมากกับคนอื่นเท่าไหร่ แต่กับเราชอบมาคุยด้วย ยิ่งถ้าวันไหนเป็นวันใกล้วันหยุดจะอารมณ์ดีผิดปกติ  หนุ่มคนนี้แอบไปชอบแคชเชียร์ของที่ร้านแต่อยู่ฝั่งร้านอาหาร เวลาว่างก็ชอบแอบเข้ามาในห้องแพคผักมาแอบดูที่จอว่าสาวทำไร  เราก็ได้แอบแซวไปตามประสา
      ส่วนหนุ่มสุดท้าย "เจอรี่" เป็นน้องใหม่มาทำงานหลังเราได้สักเดือนมั้ง เป็นหนุ่มม้งแต่โตที่นี่  คนนี้อารมณ์ดีตาหยีทั้งวันโดนเรากับคนฟิลิปปินส์ที่มาทำงานพาร์ทไทม์หยอกตลอด เพราะพวกเราดันไปรู้ว่ามีหนุ่มมาแอบปิ้งตาคนนี้ เรื่องนี้เลยกลายเป็นเรื่องโจ๊กให้พวกเราแกล้งเจอรี่  ถือว่าแก้เครียดไปในตัว
      วันนี้แนะนำตัวละครก่อน แล้วค่อยติดตามต่อตอนที่ 2

ผลงานใหม่

    ห่างหายไปนานเพิ่งจะมีไฟลุกก็ช่วงนี้ เลยต้องเร่งทำให้เสร็จสักชิ้นพอเสร็จแล้วก็ชื่นใจและได้แรงใจเพิ่มอีกเยอะ เมื่อวานก็เลยบ้าไปซื้อไหมเพิ่มอีกสามกลุ่มสามสี เพราะสีที่ทำผืนนี้ไม่ใช่สีขาว มันออกครีมๆ มองแล้วเหมือนผ้าเก่าไงไม่รู้ ตอนซื้อดันไม่คิดให้ดีพอทำเสร็จก็มาคิดได้แล้วเสียดายนิดหน่อย

    

รวมมิตรของกิน

     หลายวันไม่ได้โพสรูป วันนี้เลยได้โอกาสโพสรูปกับข้าวที่ทำ เผื่อเพื่อนๆ คนไหนนึกเมนูกับข้าววันนี้ไม่ออกอาจจะได้ไอเดียดีๆ แม้อาจจะดูพิลึกหรือแปลกตาไปสักนิดแต่ทำไงได้เนื่องจากตอนอยู่ไทยก็ไม่ค่อยได้ทำกินเองมากนัก  อาศัยซื้อจากตลาดเอามากกว่า พอมาอยู่นี่ก็ต้องมาหัดทำเอง

หมูแดดเดียว

ขาหมู  (ลองทำเป็นครั้งแรกแต่ออกมาใช้ได้ เพียงแต่เสียเวลามากตุ๋นตั้งสี่ชั่วโมงกว่าจะได้กิน  ไม่คุ้มเลย)

เกาเหลาเป็ดตุ่๋น...ตอนแรกทำเป็ดตุ๋นพะโล้ แต่ก็แบ่งเป็ดมาทำเกาเหลาด้วยเพราะเลี่ยนกับพะโล้ เรียกว่าทำอย่างเดียวแต่ได้กินคุ้มเสียดายลืมถ่ายรูปเป็ดตุ่๋นเอาไว้ 

ราดหน้าผักรวมมิตร  เมนูนี้ทำบ่อยเพราะเป็นคนชอบกินราดหน้า

แกงเผ็ดปลา basa กับหน่อไม้ดอง...เพิ่งซื้อปลาชนิดนี้มาทำเป็นครั้งแรกและทำเมื่อวาน  แต่ก่อนทำก็ล้างน้ำเกลือหลายรอบมากเพราะกลัวคาว แต่อร่อยคุ้มเพราะปลาชนิดนี้จะมีมันในตัว ถ้าคนชอบกินปลามันๆ ก็ลองทำดูได้   แต่แกงออกมาเผ็ดจนหูอื้อ น้ำตา น้ำมูกไหล  แถมตอนกินเสร็จดันปวดกระเพาะอีก